Peri-şân Perihan Uzun uzun bahsedilebilir Perihan’ın güzelliğinden ama neye yarar? Gözümüzün önünde canlanan bir suret olmaktan öteye geçer mi? Benim

Transfer Oturma odasında, tüplü televizyonun karşısında oturan üç kişilik çekirdek aile, “monoton” denilen çarkın içinde dönüp duruyordu. Akşamları yemekte bir

Fransız Balkon Hamiyet teyze kentsel dönüşümden sonra oturmaya başladıkları evlerinin balkonuna ilk başlarda bir türlü alışamadı. Ona göre binanın duvarının

Tam otuz yıllık memuriyet hayatının sonuna gelmişti Gazanfer Sami. Bölüm şefi, elini uzatıp “Yeni işiniz hayırlı olsun, uzun bir çalışma

Çat!!! Burada. Çat!!! Orda. Çat!!! Kapı arkasında? Süpürge. Bilmece. Kimse bilmese. Sorusunu sormasa. Cevabı düşünmesek. Cevabı bulmasak. İlk soranı, ilk

Bir dut ağacının üzerindeyim yıllar sonra. Meyvesine uzandığım tüm ağaçların hatırına. Kim karıştırıyorsa içimi, birbirinin yerine geçen ama kesinlikle birbirine

Vedat, buyur sor kardeşim, dedi. Tam buyuracaktım annem buyurdu. Balkondan aşağı sarkmış, neredeyse düşecek. Yüzüme yediğim yumruğun verdiği sarsıntıdan tam

 “İçinde köpek ve suret bulunan eve melekler girmez.” (Hadis-i Şerif) Peşimdeler. Ellerimde kan. Beynim uyuşuyor. Nefes nefeseyim. Doğru düzgün nefes

1. Dün gece kendime mail attım. Gece iki sularıydı. Sular kesikti. Sakallarım uzamıştı. Kesmeye kıyamıyordum. Maili atmadan önce işimde gücümde

Nedenini bilmiyorum. Aslında biliyorum da neyse. Bu yaşımda ne anlarım ki zaten ben. Sus, otur, konuşma emirlerinin ve buna benzer

Açık bırakılmış demir kapıya kadar gittin. Öncesini hatırlayamıyorum. İlk adımınla beraber etkisi giderek büyüyen bir duygunun içinde, evveli ile ilgili

Yaklaşık on dakikadır, kitaplığımın önünde, nereden aldığımı hatırlayamadığım eski bir kitabın rastgele açtığım sayfasına bakıyorum. Yaklaşık on dakika. Ne kadar

“Ellerimi açıp huzurunda olduğumu düşünürken bakıyorum ki huzurundan çok uzaktayım. İsmini andığımda titremesini beklediğim ruhumun ve kalbimin umarsızlığından bıkmışım, dilim