Ev sahibiyle arası iyi olan nadir kiracılardandım. Sekiz yılı doldurduk ne bir gerginlik yaşadık ne de çatışma. Tabii, ben kiramı

Bu sürahi, Saliha halana gidecek, dedi annesi İkram’a. Saliha halasına gönderirdi zaten çoğu zaman. Bir gün gitmediğini bilmez. O da

“Arılar meclisine hepiniz hoş geldiniz! Öncelikle mukaddes kitabımız Kur’an-ı Kerim tilaveti ile başlayıp ardından salavat-ı şerifelerle devam edeceğiz. Gündem konularımız

Kadının biri bağırıyor. Bir elinde çocuk, başka bir çocuk elbisesini çekiştiriyor. Yolun ağzı bir yerde, bir kapı önünde kadınların, kocaların,

İnsanları, ellerinden tanırım. Kimi sıkılı yumruklarla gelir durur karşımda. Gözleri alev alev, ağzını açsa kükreyecek! Her daim alacaklı, beklemeye ise

Bugün evden hiç çıkmadım. Haftada tek bir izin günüm var. Onu da camları silmeye ayırdım. Neden? Çünkü annem camları silemez.

Çatı katındaki sandığı ilk kez açtığımda, on yedi yaşındaydım. Sandığın kapağını açar açmaz, yayılan naftalin kokusu tüm odayı sarmıştı. Annemle,

Beş dakika önce hiçbir şeyi yoktu. Evinden işine dönen, balkona çamaşır asan, sokakta boş boş gezen, şehrin orta yerinde kalabalığa

Mendilini çıkarıp alnından süzülen terleri sildi. Başını cama yasladı. Güneş yavaş yavaş doluyordu otobüsün içine. Yolcular uyuyordu. O ise doğan

Apartmanların arasında ne işe yaradığı belli olmayan, birinci kattaki evin balkon yüksekliğine yakın, neredeyse küp şeklindeki beton yapının kıymeti yoktu

– Tık tık tık! (Bir misafir daha mı çağırmıştım acaba? Ya Rabb’el âlemin! Gelen ya Hızır olsun ya Azrail aleyhisselam,

Çayın buharı, pencerenin camına değdiği anda silinip gidiyordu, tıpkı yaşanan anların da hafıza da kalmayıp silinmesi gibi. Ama içimdeki buğu

Annesi onu bir ağaç kovuğuna saklayıp, “Buradan ayrılma! Sakın çıkma!” demişti. Ormanda yankılanan çığlıklar, savaş nidaları, yırtıcı kuş seslerinin taklitleri

Onu gördü. Ona baktı. Onu inceledi ve tanır gibi oldu. Yanına gitmek istedi. Sonra vazgeçti. “Benzerleri gibi” dedi. Ağır ağır,