Uzunca bir yol. Yolun alt tarafı numunelik bir boşluğa bakıyor. Bu alanda öteye beriye serpiştirilmiş irili ufaklı ağaçlar var. Kimi

İçi içine sığmayan bir adam. Anlaşılan güzel bir haber almış. Az ötesinde karalar bağlamış oturan bir başkası. Evet ona göre

kapı sesi. kuyunun birinde yankılanan geçmiş zaman, üstünden geçer gibi ağır kırgınlıkların izi, kısacık bir aralıkta patlayan sessizlik, başını yastığa

Yolculuğunun on dört bin altı yüz onuncu günü. Henüz başına o kıymık gibi batan tuhaf ağrıların saati değil. Acıkmamış olan

Düzensiz bir çarşının kıyı bir yerinde çömelmiş duran çocuğun anlattıklarından önce gayet kendinde ve çevresine hâkim bir adam, ne oldu

Çok uzun zamandır onu izliyor. Başından geçenleri de görüyor mu? Sanmam. Hemen her gün yüz yüze geldiği bir takım durumların

Gece yarısı. Ayağına doğru bir soğukluktur sokulmuş; ağır ağır onu huzursuzluğuna taşıyacak olan o biricik evhamlarından biri daha çıkagelecek ve

Mehmet Erikli’nin, bir türlü bitemeyen romanından kısa bir bab… *** Armudun yetişmediği, eriğin çiçeklenmediği, ayvanın çokça yendiği bir kasabada kaşla