Güneydoğu Anadolu’nun mistik yüzü Mardin’dir. Dün ile bugünün mezcettiği, tarihin bir şahıs olarak tecelli ettiği şehir. Akşam, Diyarbakır’a doğru yola

Ümit kesmeden ve kimseye zarar vermeden çırpınmanın onurlu bir mücadele ve karşı koyuş şekli olduğunu vurgulayan Dreyfus Davası, her çağda

(Dayrulzafaran – Orta Giriş) İkinci günümüzün sabahına uyandığımızda ilk işimiz Öz Yasemin’e gidip sembusek yemek oldu. Ardından Şehidiye medresesi ve

Mardin yolculuğumuz bir hayli ilginç başladı. İlk önce muavin internet üzerinden aldığımız biletleri iptal edip nakit ödeme yapmamızı istedi. Ödeme

(Tatvan) Her dakikasından ayrı haz aldığımız Van’dan, iki saatlik bir yolculuk sonrası Tatvan’a geçtik. Tatvan’a varışımızı özellikle sabah vaktine denk

9 Ağustos sabahı Tuşba’da bulunan Van şehirlerarası otobüs terminaline vardığımızda sabah namazı vaktinin çıkmasına 20 dakika vardı. 6 saatlik bir

Elazığ’dan Erzurum’a ulaşmak için önümüzde iki seçenek vardı. Ya 5 saatlik Tunceli-Pülümür-Tercan-Aşkale rotasını ya da 4 saatlik Kovancılar-Karakoçan-Bingöl-Karlıova-Çat rotasını tercih

Hazar Gölü’nde gün batımı Malatya’dan sonraki durağımız Elazığ oldu. Malatya-Elazığ karayolunu, Karakaya Barajı üzerine inşa edilmiş Kömürhan Köprüsü sağlıyor. Karakaya

Malatya yolculuğumuz beklenenden uzun oldu. Antep’ten Malatya’ya aktarmasız giden seferler dolu olduğu için Maraş üzerinden gitmek zorunda kaldık. Maraş’ın girişindeki

Hatay denilince aklıma Habib-i Neccar Camii, Eski Antakya Evleri, Harbiye ve Tarihi Affan Kahvesi geliyor. Habib-i Neccar Camii bende bir

Yollarda, iyi insan olmanın izlerini sürüyorum. Bu öngörülemez bir süreç. Kendime dair düzeltebileceğim şeylerin fark etmek değerli ama bunlara güç