Bir arkadaşımla hararetli bir konuşmanın içindeydik ki, mekâna Yakup Ferdi Mehrekule girdi. (Adını özellikle anıyorum, belki ileride bunun nedenini açıklarım.)

(hatıra eskiz defteri – 4) ismet özelci değilim. hiçbir zaman da olmadım. baştan beri de bu ibareden rahatsızlık duyarım. 15-20

Köyün dışında bulunan okulumuz, karakolun da biraz aşağısındaydı. Okulun da aşağısında akıp giden ırmak, Ermenistan sınırını çiziyordu. Irmakla okul arasında,

(hatıra eskiz defteri – 3) 1. ismet özel’in kitapları dışında kalmış metinleri “toparlanın gitmiyoruz” serlevhası altında üç cilt hâlinde daha

(hatıra eskiz defteri-2) 1. ikinci katta, merdivenlerden çıkınca hemen sağdaki sınıf bizimki. beşinci ders mi, altıncı ders mi? kesin olan

(hatıra eskiz defteri-1) 2009 yılında diye hatırlıyorum, tivıtırı açtım. grafiği çok kötüydü. pek kimse yoktu, notos dergisinin yayın yönetmeni semih

Feyyaz Kandemir, hatıra saklama ofisi için Dut Hatun’u yazdı. ***  Rivayet Olunanlar: Harf değişikliğinin yapıldığı yıl doğmuş Müzeyyen. Çocukluğu meçhul.

hakkında birçok şey yazmak mümkün. ancak onu tarihe bir vasfıyla kaydetmek yerinde olur diye hissediyorum: artık yeryüzünde ibadet eder gibi,

Yazarlarımızdan Mehmet Raşit Küçükkürtül’ün hemen herkesin beğendiği, birçok kişinin de hayran olup imrendiği bir el yazısı var. Edebifikir olarak kendisine

(Soldan sağa: Murat Karakoyun, İsmail Köroğlu, Bünyamin Küçükkürtül, Özgür Suuçak; Bursa – 1993/1994, öğrenci evi) İnsan Saati, Bursa’da Bünyamin Küçükkürtül

Çoğu insan, sadece kendilerine iyi gelecek olanı, işlerine gelecek olanı duymak ve bilmek ister. İnsanlar böylelikle kendi gerçeklerini kurarlar. Kendi

Hatıra Saklama Ofisi, insanların nezdinde hatıranın, sohbetin, kendi hikâyene değer vermenin, yükselmesine çalışıyor. Türkiye bir unutuşlar devrinde şu an. Modern

Çocukluğumdan beri sırası neredeyse hiç değişmeyen, eve dönmeye birkaç gün kala yapılan köydeki akraba ziyaretlerinde en çok payı hep iki