Şiir şairde kıvrandıkça Takırdar dizlerim uzun duada Bilgelik ve aptallığın ince çizgisi Deniz, sonsuz ve kudret üçlemesi Her üç algoritmaya

Beni terk et Vedalaşmaktan kör olmuş bir kelimenin içine Bıçak gibi bir ağrının döşüne Bir mülteci kampına, ikiye ayrılmayan denize

kendimi pencereden sarkmış gibi hissediyorum gece vakti lambaya asılı kalan kanarya düşümü besledi inandım dışarıyı izlerken dışarının da beni izlediğini

Zaman kıyılır insan dikilir yaralar muamma Titrer dişlerim, arasında adın Ay dürtüsü, parodi ve yaşamak gailesi Şimdi başlamak fiil mi?

Geceler ki dağların ruhu, Dolaşır ovalarında sonsuzluğun. Ve bir hâtıradır ki çağırır beni yorgun Kuyulardan hayata devam eden su. Gelir

firavun’un ömründen iki arşın iki zîra da haccac-ı zalim’den kendime vakit ayırdım bugün zamanın kesiği göğsümde köpüklendi istifledim oradan çıkanları

Canım kurban olsun senin yoluna, Adı güzel, kendi güzel Muhammed, Şefâat eyle bu kemter kuluna, Adı güzel, kendi güzel Muhammed

Bu metin şiir iddiasıyla yazılmayıp “Feyyaz Kandemir’i İhtar ve İkaz” başlığıyla Salı günü (29/10/2019) yayımlanmış olan yazıya cevaben aruz vezniyle

evde kalmış bir kız mahallede nereden bulduysa das kapital okuyor ve yıllar var gelin başı yapıyor kadın berberi ismi mürüvvet

Nerede kaldıysak oradan, kalmadıysak geçelim, bunun ve bunun ve bunların yanından Utandığımızda, her üşüyüp utandığımızda, ayrı taraflardan yan yana gidelim

Kınalı bir günde görmüştüm Gece görmüştüm o gözleri Kediler demiştim, ağrısını fer kılar Ya bunlar? Gündüz de görmüştüm Belki bir

Konuşmayı yeni öğreniyorum adını heceleyerek Sen yeni bir dilsin kayıtlarda geçmeyen Üzerimdeki kasırga ağırlığı Çimento tutmayan tuğlalarım Bütün bunlar tek

bunda merak edecek ne var bir mısra, hayat kurtaran bir mısra a’yı ne kadar uzatacağını bilmeyenlerden şair intikam alacaktır tercüme

konulduğum kolinin kağıt toplayanların eline geçtiğimi düşünüyorum bu yüzden her yokluğun aslında başkasına varlık getireceği gerçeği beni tedirgin etmiyor. ben