“şükür kalbine denk gelmemiş kahrından ölemezdi yoksa.” orta doğusundan bıçaklanmış bir kadın çay koyuyor misafirlere, kendi cenazesinde babası gelene kadar

üç ana renk vardı ışıl ışıl güllerin içinden gittin karanfili seçtin dilinde bir yalan dünya türküsü dilinde bir yarım kalmışlık

Bu vatan toprağın kara bağrında Sıradağlar gibi duranlarındır, Bir tarih boyunca onun uğrunda Kendini tarihe verenlerindir. Tutuşup kül olan ocaklarından,

Efruze, Anadolu’da türbelerin kurbanlık gülümsemeler için ilham verdiği Ablak yüzlü tımarhane kaçkınlarının Kupkuru mecralarda sefasını sürdükleri bir taşra mektebinde Üç

Bu ufuklarda şafak, gül gül olur; Dalların her kuşu, bir bülbül olur. Şimdi gökten yere, tel tel yağmur Şimdi sis,

Öz benliğimle taht kavgası verir gibi Mayhoş yanılgıların kucağında Seyrettim gül dallarının kırılışını Savaşmadılar, savunmadılar kendilerini Kardeşlik kadar mukaddes dikenleriyle

Yak sînemi âteşlere efgânıma bakma Rûhumda yanan âteşe nîrânıma bakma Hiç sönmeyecek aşkıma îmânıma bakma Ağlatma da yak hâl-i perîşânıma

“Başsız yalanların nefesiyle yaprak kımıldamaz” Buzullara gömülmüş, hep taze kalmış bir yılan Modernlik müzesi turlarında tercüme ettim Yetmiş iki lisana

her dil yamalıdır. ve dilsiz yamalarla sen çok kalaba etme kim. ne sükût ne esrar bu birazı musibet gerisi riya

güne takılı kaldım bir atın ezberini bozan yollardan bitlenmiş kelimeleri çıkarttı sözlükler artık günleri kusan takvimlerde saniyelerle çarpışan zihnim yanılgılarda

gidip sırrımı söyleyeceğim bir dağa dağ kendini hazırlasın ay o denizin üzerinde boğulurken ben bir dert oldum dolabımda sakladığım atların

Göktendir diyerek aldığım tüm kaygulardan ilmek ilmek örülmüşüm Varlığımı yasladığım koca taşlar sırtımı sıvazlarken Gördüğüm apaçık bir uyuma hali. Benliğimin

Gönül Mecnun değilsin hüsn-i Leylâ’yı beğenmezsin Kime dil-dâdesin mahbûb-i zîbâyı beğenmezsin Şaşırmışsın meramın Türkçe anlatmakda yazmakda Acep hayretteyim elfâzı imlâyı