Beğenmezsin

Gönül Mecnun değilsin hüsn-i Leylâ’yı beğenmezsin
Kime dil-dâdesin mahbûb-i zîbâyı beğenmezsin

Şaşırmışsın meramın Türkçe anlatmakda yazmakda
Acep hayretteyim elfâzı imlâyı beğenmezsin

N’olur bir kere de âsâr-ı eslâfı tetebbu’ et
Nasıl Türk olsun ecdâdı âbâyı beğenmezsin

Şerî’attan tarikattan haberdâr olmak istersin
Diyânetten kaçarsın şer’i fetvâyı beğenmezsin

Dilersin aşinâ-yı fenn-i târîh olmayı ammâ
Arapça söylemiş dersin Na’imâ’yı beğenmezsin

Şifa bilmiş etıbbâ-yı ecânib işte Kânun’ı
Fakat Türkçe değildir İbni Sinâ’yı beğenmezsin

Kitâb-ı Mesnevî’den iktibâs-ı feyz eder âlem
Acemce bir eser dersin de Mollâ’yı beğenmezsin

Akar ağzın suyu na’tini görsen Fuzûlî’nin
Sana bîgânedir vezniyle ma’nâyı beğenmezsin

Güzeldir Avrupa tahsîlin ammâ Türk idin n’oldun
Gelirsin ecnebi bir kızla Fatma’yı beğenmezsin

Layiksin anladık, lâkin sana mescitt yer yok mu
Hele havrâya girmezsin, kilisâyı beğenmezsin

Yeter ey hâme Remzî bi-muhâbâ lâf-ı bî-ma’nâ
Ki sen de yazdığın eş’ârı inşâyı beğenmezsin.

Ahmed Remzî Dede