Gerekçe 1. dipsiz zihnin bir ironi diline dökülen ama ağzından çıkmayan harfler bahar ve sarılık masanda ordövr tabakları davet ediyorsun

bir balon zihnimde ışıl ışıl diğer her şeyden yeni sadece hayal kurmaya yeltendiğimde açığa vuruyor yani, varlığını kimileyin duyuyorum o

Soyunun mutlaka son temsilcisiydi, Zaman zaman aynaya bakan hüzünle. Tuğralı alnıyla eski bir berat gibi Avunan solgun yüzüyle. Geçmişe tahta

Girdim aşkın denizine bahrileyin yüzer oldum Geşt edüben denizleri Hızırlayın gezer oldum Cemâlini gördüm düşde çok aradım yayda kışda Bulamadım

Kime söyleyeyim ben bu derdimi Hûn ettin ciğerim deldin rûzigâr Tebdîl ettim mekânımı, yurdumu Yine dondan dona attın rûzigâr Hercâî

Etim ve ruhumla buradayım, henüz ölmedim Yıllarımı sırtlandım, umut etmek için çok yaşlıyım Tutkunun kanat olduğuna dair şüphelerim var, sizin

1800’lerde bir âdet düşünüyorum İzmir mıntıkası civarında başta incir ikinci sırada üzüm karadeniz vapuruyla avrupa limanlarında 1900’lerde dövüşmek âdet olmuş

Öpülmüş çocuk yüzleri, ipek bir anne Bu, şarkısını söylemektir Garlarda ismi anılınca Trenlerin kara butlu insan azmanları olduğu Çocuk gidince

bir adın kalmalı geriye bütün kırılmış şeylerin nihayetinde aynaların ardında sır yalnızlığın peşinde kuvvet evet nihayet bir adın kalmalı geriye

Kapkara suratları artık fondöten rengi Hepsi televizyonda; renkli, çok renkli, full hd Cebinden bir bıçak Göğsünden bir marş çıkaramayacak olanlar

Çıkmıyor üzerimden ne yapsam da bu asır Bulaşmasın yüzüme gözüme, o en ağır Bir kerecik giydiğim bu kirli elbisenin Hep

dikenli boyasız bir gül saklıyorum sarsıntılı evlerin bacaklarında ışıldayan günler görüyorum körler kadar hasat vakti gelmeden topraktan çekilen bir başağın koynunda

Yanmış ve tanınmaz halde cesedim Yuvarlandığında bir kalenin bronz burçlarından Deney tüplerine iman etmiş kimselerin ayakuçlarına 1000 yıl önceydi “Hong