I. Sevdiğim cânım yolunda hâke yeksân olduğumIyddır çık nâz ile seyrâna kurbân olduğumEy benim aşkında bülbül gibi nâlân olduğumIyddır çık

zaman pencereden ağıyor korkularım bordo bir kanepenin üzerindeyalınayak esintilerle üşüyen çocuk oluyorum yenidenherkesin uyuduğuahşap zeminin sızısından anlaşılıray ışığı saklamaz çapaklarınıuykusuz bir gecede

Hiçbir cümleye sonundan başlanmazBağışlaÜmitsizlik ciddi bir iştirBilirsin ki adımı duyduğumda bile ürperirimBir de parmaklarını öptüğümde.Ama sana ümidin fotoğrafını çekip yollamak

Gönülde bin gamum vardur ki pinhân eylemek olmazBu hem bir gam ki il ta’nından efgân eylemek olmaz Ne müşkil derd

Gitgide köreldiğim bir akşamüstüKınında birkaç sesVe ben o kadar yokum kiPerdeyi kornişe bağlayan zımbırtı benim adımBilinmeyenÇok tanıdık. Şimdi buralarda bir

Cihânı hiçe satmaktır adı aşkDöküp varlığı gitmektir adı aşkElinden sükkeri ayruğa sunupAğuyu kendi yutmaktır adı aşk Belâ yağmur gibi gökten

Birçok yer değiştim sana ulaşana dekİhtilal nedir iyi bilirimKöylü kimdir nasıl kullanılırKazanırken kaybetmekGüvenmek ve tekrar kaybetmekSonra bir ahır sancısı, ocaktaki

Kalbim,Bir midye karanlığında yaşıyorsun.Isırmış seni zamanın dişleri, uçurum sessizliği.Seri üretim, modifiye korkular, nazik telaşlar,Dizlerinde derman kalmamış. Kalbim,Canlı olmak kırılmaktır, kabullenmelisinBir

güneş üfledi soluğunu şehrin yüzünesabah ince bir çığlıkla başladıahşap kapılar ve babamın her yaz geçtiği sokaklarkim kime neyi itiraf edebilir

yılgın bir yıldırımın ağzından,sana sesleniyorum.içine düştüğüm isminin hecelerinden.gözlerimin anısına,fidan diktiğimiz gecelerinden.kendimde sığlaşıyorum,evet bu doğru.enkazımın altından ses veriyorum, bu da. usandım

Eşyaya suret verip kendine perde yapanAllah’ın adıyla Gördüm, ins cinne top oynamasını öğretiyordu.Ellerim, zamandan hızlı koşan yıllara dokununcaSana seslendim: İnsan

yeşil bir ırmakla çağrılıyor sevmeyehiç ıslanmayan her harfiyle adım,dünya kursağından artarakgeriye kalan kadarıyla kalbim çöküyor birden,yanında işte bu boyun eğme

Aişe Nur Çelik 16 yaşında bir lise öğrencisi. Şiir yazmanın derdinde, hayatı şiir gibi okumanın… Edebifikir olarak liseli şairleri destelediğimiz