Hiçbir cümleye sonundan başlanmaz
Bağışla
Ümitsizlik ciddi bir iştir
Bilirsin ki adımı duyduğumda bile ürperirim
Bir de parmaklarını öptüğümde.
Ama sana ümidin fotoğrafını çekip yollamak isterdim
Arkasında şu yazardı; ciddiyim.
Bağışla
Bilirim ki olmazlar, düşü olmayan kalplerde yetişir.
Hiçbir siyahın rengi solmaz İklima
Adın en güzel şimdi söylenir bağışla
Silinmektir mümkün, tutunmaksa aramızda
Bilirsin ki akşamüstleri başka bir eser gönlüne
Yorgunluktur çöker
Dizlerini kanatırsın kaldırımlarda
Fakat sözlerin ihtiyar bağışla
Gözlerin masallarla uyuyan çocuklar kadar
Bilirim ki kirpikler çapak tutmaz ayazlarda
Hiçbir hazırlık acıyı azaltmaz
Hangi laterna bizi çalarsa ona koşacağım
Bağışla
Sürekli tekrarlayan bir plak olacağım
Bilirsin ki en güzel nota senin sesin
En güzel esinti saçlarında
Hangi sokak ıslak
Hangi toprak bereketsiz
Hangi kalp ehliyetsiz
Sevda bir kaza kurşunu
Öğreneceğim bağışla
Bazen de fırtına ekmek umudunu biçmektir
Bilirim ki bin yıllık güneş de olsam batıdan doğmayacağım.
Volkan Kaleli
