Kime söyleyeyim ben bu derdimi
Hûn ettin ciğerim deldin rûzigâr
Tebdîl ettim mekânımı, yurdumu
Yine dondan dona attın rûzigâr
Hercâî olduğun bana bildirdin
Çeşmim yaşın kanlar ile doldurdun
Niceleri şâdeyleyip güldürdün
Beni ateşlerle yaktın rûzigâr
Bir zaman ölürsem kabrim kazıla
Tarih olup [bu] sözlerim yazıla
Ellere bakarken iki göz ile
Bana bir göz ile baktın rûzigâr
Der Kuloğlu, çekem dert ile kahrı
Yalan dünyâ bu, ölümdür âhiri
Ma’mûr iken vîrân gönlüm şehiri
Söküp bendlerini yıktın rûzigâr
Kuloğlu Mustafa (17. Yüzyıl)
