Çocukluğun Söylediği Şarkı
İnsan, neden geriye dönüp baktığında kendinin en aydınlık haliyle karşılaşmak istiyor? Neden vaktinden sonra anlaşılıp canını vakitsizce yakmış bir sürü
Bir Yorgunluk Türküsü
Buradayım. Yalnız bir mekânın mümkününde. Koşuyorum. Ne yöne koşsam, diğer yana geç kalmışlığımı götürüyorum yanım sıra. Vardığım hiçbir yer uzunca
Ayakucunda Menekşeler
Günlerdir yazmak istediğim ama bir türlü kalemle buluşturamadığım bir hikâyenin tam orta yerinde karşılaştım yaşlı kadınla. Bir eve ilk kez
Ev ya da Balonları Vurmak
Derin bir nefes daha… Adam üç saniye boyunca üflüyor nefesi. Bir düğüm atıyor ve ekliyor balonu diğer balonların yanına. Bu
Şimdinin Şiiri
“Menzili çoktan geçtim ün saldı kayboluşum” Zarifoğlu Sabahlardan bir sabahtır. Gün, bir mucizeyi sıradanlaştıracak kadar olağan açmıştır. Rızkını aramaktadır âlem.
Manşet: Zamansızlık
Saat 09.13, ülke gündemi şaşırtıcı şekilde sakin. Belki kitabıma dönmeliyim? Her şeyin tükenmekle sabit olduğu bir çağda, bir türlü tükenmiyor
Duvarda Vişne Lekesi
– Yaz geliyor, vişneler olgunlaştı mı? Köye gidiyor musunuz? – Gidiyoruz elbet, çocuklardaki heyecanı görmelisin salıncak yapacağız dallara diye. Bu
Gecedir, Kendindir Yansıyan
Yorgun düştün değil mi? Yine uykusuz kaldın, yine kendinle kavga ettin tüm gece. Kalemi eline aldın, bıraktın, tekrar aldın… Niçin?
Kuş Kovan Pencere
Uzun zamandır bu pencerenin önündeyim. Daha gün doğmadan beklemeye başlıyorum, pencerenin önüne konmadan geçen kuşları. Bugüne kadar milyonlarca kuş görmüş
İns’in Kelimeleri
İşte yine başlıyorsunuz. Ben müteredditim. Yalnız uzaktan izleyeceğim artık sizi. Bir hikâyenin daha orta sayfasında kimliğimi kaybetmeye cesaretim yok. Siz
Bir Nev-i Bahar
benim kalbim bir ıslahevidir doktor yetim bir çocuk durmadan azarlanır içinde benim kalbim gövdesi ıslahevlerine çakılı bir kuştur uçmayı bilmeden
Yağmura Duasını Anlatmak
Bir yağmur bilirim bir de kaldırım Biri damla damla alnıma düşer Diğerinde durup göğe bakarım Ne şehir ne deniz kokan
Çocuğun Gözlerine Zeyl
Bu bir zeyldir düşelim yaşamak kitabına: yaşamak sınırları bu dünyayla çizilmiş bir eylem değildir. Koştu çocuk. Bir çocuk arkasına arkadaşlarının