İçim ey içim! Bu yolculuk nereye? Yine bir şehrin ölümünü başlatır gibisin Cahit Zarifoğlu İçim, hangi zamanda teslim edeceğimi bilmediğim

Bakıyorsun kuşlar Hazır Sokak lambaları yanık unutulmuş Bir Kadıköy vapuru hınca hınç insan … Çok geçmeyecek aradan Şöyle diyeceğim Bulutlar

Elif Bayır insanlardan şikâyetçi… Ve kalabalıktan… Kendisine kesrette vahdeti hatırlatırız… *** Yerin altından duyulmuyor yerin üstünün sesi. Bir metro istasyonunda

Elif Bayır, İsrafil’in nefesini ensesinde hissetti. *** Yaşamak imtihanına tâbi olmadan önce nasibinize düşmemişse ölmek, dinamitlere, İsrafil’e ve gökdelenlere karşı