Adem Suvağcı, Edebifikir okuyucuları için Bülent Ata’nın şiirlerinden dizeler seçti.
***
İNSAN ALDANIR
bekleyenler var
mezar taşları gibi
katmak için kendine
reklam için değil
bahşiş diye değil
gülümse
göğsünden bir güvercin salar gibi
FERASET
sanki insan toz toprakla değil
kirlenir gözlerin kendine biçtiği bakışla
BAĞDAT’IN DİZLERİ ÇIPLAK
biz sulh içindeydik
suyumuzu sıksan sulh çıkardı
başka başka şeyler düşünüyorduk
insandık bağdatlılar ölürken
camide ölürken insanlar biz
namaz kılıyorduk bir başkasında
hissetmedik eksildiğini safların
zaten elbiselerimiz eskimezdi bizim
TOZ
ben sustukça devrilir ağaçlar
ben sustukça kınından çıkar kılıçlar
ben sen değilim
her baktığında bir başka şeyim
avucunda tuttuğun toz zerresi
söyle nerde şimdi?
İNAN
insan bir şey için var
içinde sustuğun
senin yerine koşan atların aldığı mesafe
garipler taşır senin unuttuğun kanatlarıyla
ZİYARET
nefes almak bile
sana seslenmek için yeter
şimdi ölsem ya
göğsümde tatlı bir hırıltıyla
KİM İÇİN SUSAR İNSAN
dedemin gözleri toprak kokar
nehrin bir kolu durmadan geçmişe akar
sırtını keseleyip güzelce
geçmiş günleri geçmiş günleri yıkar
GÖL KIYISI
aşk yalnız bir kalbin attığı yerde
bir kentin sulara gömüldüğü yerde
seni kurtarmaya gelenlere öldüğünü söylemeyip
uzun yürüyüşlere çıkmaktır aşk
yürümek uzaklaşamadan kalbim kadar
PENCEREMDE SÖĞÜT YAPRAKLARI
ya rab nerde benim bedenim
çıksam odalara dolaşsam
koklasam yatakları örtüleri
nerden başlasam bulurum kendimi
bir yalan ömrün gülüşü bir yalan
YAŞARKEN
her şeyi içimde taşırdım anlamak için
oysa anlamak içleşince
ölmek gerekmiş
DUA
gitmeler kalkmalar ölmeler
uzayıp gelen tokat gibi yüzümde
allahım beni bir lokma gibi tık
şu topraklar
GÖNÜL TASI
ey kıymetli evlat
yeryüzü aşı tutmaz ağaçlarla dolu
kalp dediğin bir paslı ibrik
sevinç ibrişimleri kaç paraysa varıp al
toprak yuttuğunu bahara verir
senin gönlünün kışa mecali var mı
KALBİMİN İLMEKLERİ
sanki değil midir
sevmek
duvarları yıkılmış bir odayı
yeniden barıştırmak kardeşleriyle
yapraklarını saklamak
kendinde olmayan
bir ateşle kavrulmuş
ağaçları hatırlayıp
isminden öpmek
DÜŞMEDEN AYAKTA DURMAK
ben yanımda beliren beyaz bir atın
yelesinden kavrayıp sıçradım
gidilecek o kadar yer vardı ki
her yer kaderimdi
KEDERLİ KENDİR
serçesi bol bir mahalleydi senin gelişin
***
gidişin içimdeki otları sarartan bir rüzgâr üfledi
HAVUZ
deniz beni pullarımdan
beni solungaçlarımdan
beni göz oyuklarımdan
öyle yarala ki
ben bile almayayım
kendimi pazarda görünce
KİMSE ARAMIYORSA
kimse aramıyorsa
belki de kaybolmamışsındır
SAVAŞ MEYDANINDA BAŞIBOŞ ATLAR
büyük bir sisin içindeydi her şey
nereye gittiğini bilmeyen bir sürünün
sözünün kaybetmiş çobanıydım
gözleri taş olup, çok uzaklara fırlatılan
***
insan bir kader kuşu
bir sözün kayboluşu
NOTA BİLMEM BEN NOTAYIM
ama sen bağlamışsın ayağını
gurur denen koca bir taşa
burada dur, bir bak
nasıl bir musibet dosyası indirmektesin?
FEDA
sen sev
kim sevmiş ölmekten
bu bir rüya
ÇAY NE GÜZEL
anlattığım şeyler bırakırsa seni
yoldan uzakta bir patikada
bir çay al kendine
kelimeler düşlerle karışsın
***
boş bir iskemleyim, örtüyüm saçlarında
saçlarının kokusunu bilen o rüzgâr benim
GAZZELİ ÇOCUKLAR
cenneti anlatmak için kelimeler gerekseydi
gazeli çocukların ayaklarından başlardık anlatmaya
KABUK SOYAN
birini bağışlayınca
sen özgür kalırsın
Mısra Seçkilerimiz:
Alaeddin Özdenören
Kemal Sayar
Didem Madak
Ali Ayçil
Ahmet Murat
Osman Konuk
Zeynep Arkan
Süleyman Çobanoğlu
Cahit Zarifoğlu
