kalabalık gitti ahali göçtü!
sesini terk eden bin boğazdan azade
sabahı seyir güzelliğine erişen
ve bir sonrasına hazır olmayan bizler,
hep beyaz giymemekle ünlenmiş bedenlerimiz
güneşle öpüştüğünde bir aralık vaktinde
içimizde karanlığa merhaba diyen bir adam,
bir gülüş ardı sıra, peşimizden gelir.
sonra yine bir başımıza yine biz
dilimiz ucundan vurulmayı düşleyerek
kanatlarımızı kendi ellerimizle koparıp
bir gözleri güzelin kirpiklerine emanet ederiz.
ayalarımız sıcak ve hep çok tenha ayalarımız
kadınlar biz büyünce ağzımızın içine
korkular bırakıyorlar
alnımızda yara, ellerimizde kırıklıklar
ellerimizin kesileceğini bile bile
avuçlarımıza kirpiklerini bırakıyorlar
“bana kerametinizi gösterin
kerametinizi gösterin bana”
diye haykırıyor bir kadın uzaklarda
“ne yapayım allah’ım, söyle!
ben de mi soyunup, düzenin koynuna gireyim”
başka bir kadın yakında.
ben ise reklamsız, kısaltmasız
tüccarlara ve taşeronlara aldırmadan
söylüyorum:
Allah sırrını arttırsın şeyhim
Allah sırrını arttırsın
bir sineği düştüğü yerden çıkarmaya yeltensem
öldüreceğim biliyorum
bir ata mahmuz vursam
böğrünü kanatacağım biliyorum
bir taş atsam
çok camlar kıracağım biliyorum
bir selam versem
karşılık alamayacağım biliyorum
bir adım atsam
uçurumdan düşeceğim biliyorum
bir güzel söz söylesem
sözlerimi geri alacağım biliyorum
gökyüzüne diklenmiş betonlar içinde
saçlarımdan ölülerin kokusunu sıyırıp
sıyırıp etimi kendimden
soyunup anamdan doğduğum gibi sonbahar
öyle ikindi gibi işte
bende kin bende öfke birikti diye
pırıl pırıl sabahlara selam vermedim belleme
kanatlarımı nasırlanmadan kopardım
ellerim titrek hala ondan
söylüyorsam, acıyorsam, ağrıyorsam
ağıyorsam hep karanlık üstüne,
dilimde türküler
kördövüşlere, kara düzene, insan hayatı üstüne
bahisler oynamadım
gahi geldim bacaklarımı kırıp
gahi türküler uydurdum kendimden
güneşten yüzümü çevirip
usulca yağdım gözbebeklerine köpeklerin
kollarımla dünyayı kucaklayamadım ama
kovulduğum köye de geri dönemedim
gölgemin varlığına muhtaç olup
uğuna uğuna nefes almaktan başka
bilmedim dünyanın sokakları adına hiçbir şeyi
kanadımı kendim kopardım Allah biliyor
gözlerini kör, yeşili heves belleyen
bereketsiz darılar saçan başlarına insanların
öyle kirli yani öyle yalancı
kalemimi de değdirmedim boşluğa
dilimde küfür, kaşlarım çatık diye
nasırlandı mı kalbim?
Raşit Ulaş
2 Yorum