örümcek ağlarıylahatıralar açıyorum
asık yüzlü
gözlüklü
elimi tuttuğun anı
söylüyorum
sonra kelebeklerin doğuşunu
ve sessiz ölüşünü
nefes alıp verirken
duyduğumda seni
güzellikler gördüm
ıslak sokaklarda
gülerken yüzün
kış günü
cam buğusunda yanakların
avlu serinliğinde
batarken günler
beni uğurladığın
çamlı tepenin ardında
yağmur bakışın
sonu yok bunların
fakat ben
şimdi günün ucunda
bir dünya savaşının
tam ortasında
sırtım
sol pazım
karnım
üç yara ile derinden
kan ve ateş
yazarken
saklanıyorum satırlara
sana
ben bugün düşüyorum
son kez
kollarına
Bilal Bahadır Kuzucuk
2 Yorum