Filozof Spinoza, Edebifikir yazarı değildi ama çağımızda yaşıyor olsaydı eminiz o da nümayişlerimize katılırdı. Niye mi? Çünkü Spinoza, bir zamanlar çocuk olduğuna asla inandırılamadı. Biz de inanmıyoruz.
Çocuk dediğin nedir? Abuk sabuk hareketler yapan, durduk yere ağlayıp olmadık yerde gülen, çok renkli şeylerden hoşlanan, sürekli mutlu olan ve bu mutlulukla hoplayıp zıplarken bir türlü yorulmak bilmeyen enteresan bir yaratıktır. Ve herkes der ki; “Bir zamanlar biz de çocuktuk…” Hayır kardeşim, biz çocuk falan değildik, hiç de olmadık! Eğer bir zamanlar çocuk olsaydık, mutlu olduğumuz günleri hatırlardık!
Tatil hayalleri kurup denizde yüzmedik veya gölde balık tutmadık ya da kırlarda taklalar atmadık. Okula giderken diğer çocuklardan ve öğretmenlerden hep nefret ettik. Çünkü sistemin parçalarıydı ve biz kendimizi bildik bileli hiyerarşik sistemlerin her türlüsüne karşıydık. Onlara benzemiyorduk. Ya da onlar bize, her neyse… Çiçek böcek resmi çizmekten hoşlanmadık. Gerçeklerle çok erken tanışmıştık ve çiçekleri koparıp böceklere yedirmeyi tercih ettik. Hayal dünyamızı da masmavi gökyüzü süslemedi, kasvet yüklü bulutlar hep daha çok dikkatimizi çekti. Sevdik fakat sevilmedik, çünkü gariptik. Kendi halimizde düşüncelere dalışımız bir türlü kabullenilemezdi.
İnsanın haddini bilmesi gerektiğini savunduk hep ve gerektiğinde öğretmenlerimize bile bunu öğrettik. Küçük yaşta bazı şeylerin bedelinin ağır olduğunu da böylece öğrendik. Ama öğrenmekten hiç yorulmadık. Açtık. Kim ne dersin öğrenmek ve daha çok anlamak için derinlere dalmaya devam edecektik.
Hayır hayır, biz hiç çocuk olmadık. Bunu şimdi dile getirmeye karar verdik. İşte en önemli nokta burası! Neden mi bunu söylüyoruz?
Öğrenmek isteyen gelsin.
Not: Nümayişte kontenjan sınırı vardır. Gelmek isteyenler mail atabilir. Gelmek istemeyenler de mail atsın lütfen. Çünkü biz, başka türlü anlamıyoruz kimin gelip kimin gelmeyeceğini.
Yer: Kadıköy
Tarih: 26.05.2012 Cumartesi
Saat: Akşam suları
editor@edebifikir.com
