Bir dergi editörüne ne gibi mektuplar gelir? Murat Yalçın editörlüğü yaptığı Kitap-lık dergisine gelen mektuplardan yola çıkarak kurgusal bir kitap ortaya koymuş. İşte mektuplardan biri…
***
Beni Düş Kırkılığına Uğratmaya Hiç Hakkınız Yoktu!
Sayın Editör;
Beni hatırladınız mı? İki ay önce yolladığım şiir ve bir eleştiri yazısı için hiç hak etmediğimi düşündüğüm bir yanıt verdiniz. Ben sizin samimiyetinize güvenerek, inanarak bütün iyi niyetimle bazı sorular sormuş ve yerinde yanıtlar alacağımı düşünmüştüm. Oysa siz bu durumu resmen kullandınız. Bütün öfkenizle üstüme şimşekler çaktınız. Bir Zeus olduğunuzu sanıyorsanız yanılıyorsunuz. Bu havalardan tez elden kurtulmanızı salık veririm. Ayrıca, beni düş kırıklığına uğratmaya hiç hakkınız yoktu!
Ben sizden fal bakmanızı, yazarlık geleceğime ilişkin öngörülerde bulunmanızı, bu konularda fikir yürütmenizi falan istemiş değildim. Hele hele yargılamanızı hiç değil! Şunu iyi bilin ki bu gibi konular ne sizin ne de bir başkasının haddi. Zaten böyle isteklerde bulunmak bir zavallılıktır ve bir zavallıdan asla yazar olmaz. Kendini bilmeyen, kişiliksiz, bön, abuk sabuk biridir başkasından yardım dileyen. Bu böyle, “tartışmasız penaltı”, siz de öyle bilin.
Ben sizden yazdıklarıma ilişkin bir yorum istemiştim. Kuru bir beğeni ortaya koymanızı, astığım astık kestiğim kestik bir söylemle ders vermenizi değil.
Elbette size gönderdiklerim ve hatta bugüne dek yazdıklarım hiçbir şeye ifade etmeyebilir. Şunun şurasında 23 yaşında, dört-beş yıldır eline kalem almış biriyim. Dolayısıyla bugüne dek yazdıklarım tamamıyla çöp yığını da olabilir, ki bu ayrı bir konu.
Bu arada, aç parantez: Bu noktada bana erken yaşta yazılmış dev yapıtları örnek göstermeyin lütfen. Edebiyat tarihinin istisnai kişilerini olur olmaz ağza almak doğru olmaz… Önüne gelen delikanlıya “Fatih’in İstanbul’u fethettiği yaştasın” demekle aynı şey bu. Hiçbir geçerliliği yok normal hayatta bunların. Kapa parantez.
Belli ki size ürün gönderen ya da yazdıklarına ilişkin bir yanız bekleyen herkese tek bir kişiymiş gibi davranıyorsunuz. Ben yanıtınızdan bunu çıkardım. Beni fark ettiğinizi sanmıyorum tam olarak. Genel geçer yanıtlarınızdan birini vererek kurnazca geçiştirmek bu yaptığınız. Bu da görevinizi hakkıyla yerine getirmediğiniz, politik ifadeyle koltuğunuzu doldurmadığınız anlamına geliyor. Küçük kurnazlıklarla, mütevazı görünümlü kendini beğenmiş yargılarla insanları başınızdan savmayı iş edinmişsiniz kendinize maalesef. Onca insanın başvurduğu kişi olmak sizin kişiliğinizi deforme etmiş. Böyle saygın bir dergiyi bu tutumlarla yöneten biri olmak size hiç yakışmıyor doğrusu.
Belli ki yıpranmışsınız, olabilir… Kendinize göre haklı bahaneleriniz vardır muhakkak. Ama daha fazla gözden düşmeden kendinizi gözden geçirmenizi dilerim. Size her şeye rağmen değer verdiğim için bu gözlemlerimi açık yüreklilikle dile getiriyorum, yoksa haddini bilmez biri değilim. İyi niyetime güvenin lütfen. Size yardımcı olmak isterdim, uzakta olmasam.
Bundan sonra yazdığım herhangi bir şeyi size göndermeyeceğim. Merak etmeyin. Ne sizden ne de kimseden onay alma ihtiyacında değilim. Ama eğer ileride beni hatırlar da neler yazdığımı merak ederseniz çekinmeden bildirebilirsiniz. Ölmediğim sürece hep bu adreste olacağım.
Hayat fâni adres bâki!
Neyse, sizi zevksiz zevklerden uzak bir yaşam dilerim. İyi bakın kendinize, başkaları için o kadar üzülmeyin. Dert etmeyin her şeyi. Yayımlamak yayımlamamak sizin elinizde sonuçta. En iyi şeyleri yayımlamak için dünyaya geldiğinizi sanmayın, yormayın kendinizi. Bakın ben ne kadar rahatım, siz de böyle olun.
Bana böyle bir mektup yazma fırsatı verdiğiniz için teşekkür ederim. Okumasanız bile canınız sağ olsun!
Eyüp Sabri Dertbilmez
Kaynak: İçimde Oğuz Atay ile Orhan Gencebay İkizi Yaşıyor, Murat Yalçın, Can Yayınları, İstanbul, Ekim 2013, Sayfa: 79-81.
1 Yorum