Nutellanâme

Hayatta aşılamamış şeyler vardır.

Şerefsizlikte Amerika, küstahlıkta Fransa, dalaverecilikte İngiltere, korkaklıkta İsrail gibi.

Klasik Türk şiirinde Fuzûlî, modern Türk şiirinde İsmet Özel gibi.

Türk dizi başyapıtı olarak Kurtlar Vadisi, istikrarda Arka Sokaklar (627. bölümü yayınlanacak) gibi.

Bisküvide Probis, bisküvisizliğe isyanda Devlet Bahçeli, sigara düşmanlığında Recep Tayyip Erdoğan, yanardönerlikte Kemal Kılıçdaroğlu gibi.

Kilo alıp verme istikrarsızlığında Feyyaz Kandemir, yazı yazma hızında Bilal Can, yazı yazmama ısrarında İbrahim Halil Aslan, vefasızlıkta Bahadır Dadak, vefasızlıkta Bahadır Dadak, evet Bahadır Dadak, gamsızlıkta Abdullah Karaca, emanetçilikte Mehmet Erikli (Bülent Ata’nın imzalayıp Sulhi Ceylan’a hediye ettiği bir kitabı 6 yıl sonra teslim ettiğini hayretle öğrendim!), meseleleri en geniş ve uzak bağlantılarıyla ele alabilme becerisinde Mehmet Raşit Küçükkürtül, hanımcılıkta Ferhat İnan (ki üstelik henüz evli bile değil!), editör memnuniyetsizliğinde Sulhi Ceylan, kadınları yok saymada Sulhi Ceylan, bahaneleri yok saymada yine Sulhi Ceylan, eleştiride Celal Kuru (Uçan kuşu uçtuğu, yüzen balığı yüzdüğü, sürenen yılanı süründüğü için eleştirebilir), tespih hediye etmede Ömer Ertürk, Orhan Pamuk seviciliğinde İbrahim Orhun Kaplan (Kendisinin azılı ve aşırı bir Orhan Pamuk’çu olduğunu teessüfle öğrendim!), bahane üretmede Âdem Suvağcı (Bu konuda Edebifikir Bahane Sorumlusu Feyyaz Kandemir elime su dökemez) gibi.

Konuşarak tarihçilik yapmada İlber Ortaylı, tarihi konuşturmada Davut Bayraklı, adanarak tarihçilik yapmakta Mehmet Genç gibi.

Enflasyon artışında Türkiye, değer kaybetmede Türk lirası, yüksek dergi fiyatında Olağan Hikâye (Daha bugün 55 lira verdim) gibi.

Seyahatte Evliya Çelebi (Bu hızla seyahat etmeye devam ederse Muhammed Furkan Kayhâ’nın Evliya Çelebi’yi geçeceğini düşünüyorum), pestil, pekmez ve kömede Şebinkarahisar, yalnızlıkta Hakkâri, sodada Beypazarı, bilim-Kurgu sinemasında Christopher Nolan, Şampiyonlar Ligi’nde Real Madrid, üçlük sayı atmada Stephen Curry gibi.

Mimarlıkta Mimar Sinan, anti-kemalizimde Kadir Mısıroğlu, nezakette Abdülhak Şinasi Hisar (Süleyman Nazif, Abdülhak Şinasi Hisar’ın Fransa’daki “Sen Nehri”ne “Siz Nehri” dediğini aktarır), başarısızlıkta Ali Koç gibi…

İşte Nutella da kendi alanında aşılamamış bir lezzettir. Diğerleri çikolata iken o Nutella’dır. İsmiyle müsemmadır. Hakkında şiirler yazılası, filmler çekilesi, şarkılar söylenesi tat ötesi bir tattır. Şeytan’ın yardakçısı olduğundan şüphe etmediğim ama yedikçe kendimden geçtiğim Nutella, o kavanozunda ne de güzel durur. Ama kavanozda durduğu gibi durmuyor meret. Yedikçe Nirvana’ya ulaşıyor ve dünyayı daha çok seviyorum. Sevdikçe daha çok yiyor ve koca bir sarmalın içinde mutlu mesut yaşıyorum. Nutella bir semt olsaydı adı Kadıköy olurdu. Edebiyat sitesi olsa adı Edebifikir olurdu. Hatta Nutella bir kız ismi olsa, Eylem adını alırdı ve ben buna kızamazdım. “Seni sevip çekildim dedim dünya bu kadar” dizesindeki “bu” sensin!

Seni çok seviyorum Nutella, öyle ki alırken, senin o gâvur sahiplerinin ekmeğine yağ sürdüğümü bilmek bile bana hiç koymuyor. Hatta Afrika’daki mazlum kakao işçilerini düşünmek dahi senin lezzetine gölge düşürmüyor. Beni ne hallere koydun Nutella! Beni vicdansız, beni zalim, beni böyle dombili, beni dünya bağımlısı, beni böyle sana karşı sırılsıklam, beni böyle…

Allah seni uyuz ede, kaşıyacak tırnak vermeye zalım Nutella!

 

Adem Suvağcı