Kuru yapraklar örterdim sensizliğime
Yokluğunun keskinliği
Yarardı gövdemi
Dipnotlarında büyüttüm nefesimi
Apartman kapılarından kovalandım
İnsan pencereye benziyordu daha çok
Ve ürperdim cama bakınca
Günahkâr yanlarımı sürükledim ardımdan
Ardından dans ettim sokakta
Ok gibi saplanan yokluğunla
Sulhi Ceylan
Kaynak: Çıplaklık Giyinir Hakikat, Yedi İklim Yayınları, Sayfa: 39.
