
Sana bir mektup yazdım,
Mütereddit, acıyı küçükken öğrenmiş.
Her şey geçecekmiş adında,
Bir gemi dururmuş sahilinde.
Geçmemiş!
Donmuş çığlığım, dilimde dikenli teller,
Kendi karanlığını doğuran bakışlar,
Bir de gözü karalar bağlamış cellat!
Ayrıla ayrıla büyürmüş insan,
Küçülmüşüm.
Sana cinnetimi yansıttım,
Zihnimin arkasında bir hançer belirdi.
Karanlıklarımızı dedim, birleştirelim.
Bir aynaydım,
Kırılmışım.
Pek çok yoldan ve yıldan sonra,
Bir suret arıyorum, hayalimdekine uygun.
Ölüm bir örtü, ilmek ilmek üzerimde,
Ve sürgülü kapılar,
Açılmamış!
Sulhi Ceylan
(Yedi İklim Dergisi, 374. sayı)
1 Yorum