yağmur sesinden ürktüm, geceydi
suretim sırlardan beridir su diledi
su dedim, dilendim su dedim inledim
yağmur sudur, su sel oldu beni kattı önüne
“su” dedim çarpma beni, boğma beni
gazabın yakmak yerine
su su dedim ne oldu
ağzım kurur dudaklarıma dilim değer
“su” dedim inledim gözlerim yaşardı su yerine
yerinerek dilendim bir avuç su olsun diye
beni aldatan çöllerden uzaklaştım vahaları olmayan
kıyısına vardım denizin yana yakıla suya ermeye
su bana haram oldu tuzuma tuz eklensin diye
nasibim sudan yoksun sudan bahane
kuyumu derin kazayım çölün göbeğinde
ben su diyeyim, terlerim aksın gitsin diye
toprağa tohumu vuran bebek ismail ağlama niyetine
su fışkırdı göğün sesine
anne uzaktan suyu yılan sandı dizlerine vurdu su dileğine
suyun sesinin sesi ruhun en içinde
ismailim, ah ismailim su yerine zemzem niyetine
“zemzem, zemzem” der inlerim, akma gitme kal yerine
ben su diyeyim, hacer su desin çocuk sevincine
buda bir oyun eskinin yerine çölün içine
topuk vur, eyyup buz gibi su fışkırsın yerin yüzüne
acılarını su yusun, buz kessin bedenini buz eritsin teninde
belki o zaman uyanırsın derin iniltilerinden
kahır benim işim değil dalgalar yükselir
nereye kaçarsam kaçayım su benim içimde
niyet benim kısmetimi suya verince
su derim inlerim seslerin seslerine su sebebine
dolunay suya şavkıdı ben hüzünlendim
trenim gece kıvrılırken sakarya eşlik eder de
dolunay suyun içinde ilerler su benim içimde
niyetim su dilenmekti son sözün dendiğinde su niyetine
tenin ruhuna yansın alev yerine
su seni de beni de yakar, boğar ve sular su niyetine
ruhum su içinde yüzer, su çekilince ruhum beni terk eder
beni toprağa salar, sudan geldim suya döneyim,
söyle son niyetin ne?
Ali Haydar Haksal
Kaynak: Dolunay Bestesi, Ali Haydar Haksal, MGV Yayınları, 2019, Ankara, 1.Baskı, Sayfa 93-94.
