Şimdi İki Kuş Yakala

DCM77.out_tech.dps3_snip fc14682080b24848b28f3b158f116fd0

Topraktan devşirmeye korkarak
Bir sabî, kemiğini dişliyor ışık küre kaynatırken beynini.
Fıçılarda günahı menfaatinden iri üzüm taneleri.
Kıvrık tırnaklı mezarcı, Paris Bistrolarında kursağına yangınlar biriktiriyor.
Le Beaujolais Drouot. Adress: 7, rue Rossini (9.arr)

Yüzü ağaran kendini helak mi etmeli?
Durma sen! Karanlıkta ağladığında görülebilir.

Kabuklu adam, yeri yırtmakla kavgada
Bir sabî, kalemini biliyor.
Taşın hırsı cevahiri patlattı.
Çağ, romatizmasız fikirlere meftun.
Hazret, taş yastıktaki uykusuzluğunda
asırlık leşi defnetmekle işgal.
Susmayı öğrenenin dilinde kıymıktan olma oyuk.
Ah oyuk, münasebetsiz oyuk!

Şimdi, çividen düşkün kılıç, çekiçten ağır baş.
Durma sen! Karanlıkta ağladığında görülebilir

Kemirgen kör fare çok zamandır unutkan
Kunt bir rehm’in yerine,
kadavradan kalma boşluğu dolduruyor Poseidon.
Ölüler tutunuyor duvarlarıma.
Kelimeler teneşire doğuyor sırtı kıbleye dönük

Mermerden olma rüyalarımıza hasım büyüttük zerdali çiçeğini.
Durma sen! Karanlıkta ağladığında görülebilir

Tohumun başka bir tohum daha…
Bir daha ve bir daha…
Babasız sabî, zamanı kuruyor.
Dumanla haberleşiyor çiğ yaltaklar.
Sadrını gürültüyle çatlattı İncir ağacı.
Çapaklı Pangolin şu bizim demokrat.
Akrep, kavanozda şempanze…

Ustam, ölülerin nasıl diriltileceğini de öğret.
Durma sen! Karanlıkta ağladığında görülebilir.

Yokuşlardan yürüttüğü suyu haylaz zamanlarıma yetiştiren sabî!
Şimdi, iki kuş yakala.
Onları kesip parçala.
Fırlat dört dağın dört yamacına.
Sonra seslen,
gör bak nasıl da koşup gelecekler sana.
Tepemdedir şehvetini belertmiş salyalı sırtlan.
Böğrümdedir kaval kemiğimi dişleyen sabî.
Yüzümde güneşten sızma kırmızı çiller.
Gölgem ağır, gölgem yitik, gölgem karanlıktan çok uzakta…
Gelecekler ninnisiyle saçlarımı ören kadın,
En yakınındaki ağacın ardındaki kimseye ulaştıramadı sesini.
Anladım.
O kimse her kim ise, yetişmeyecek bağırtılarımıza.
Şimdi sonları ve amaçları çıkar heybenden
ecelini de yanına alarak yürü sessizce.

Zihnimi emen çocuk, inatla yaşattığım çocuktur.
Haydi, durma sen, Karanlıkta büyüdüğün de görülebilir

 

Kerim Kolat

 

 

 

DİĞER YAZILAR

1 Yorum

  • Teoman Evlenmeyeydi İyiydi , 21/05/2015

    Kerim Kolat’ın bildiğim kadarıyla ilk şiiri. İlk şiir için gayet iyi ama şiirde devam etmek istiyorsa çok çalışmalı. 2. yeninin son temsilcisi Bahadır Dadak’tan kapalı şiir, imge şiir üzerine bilgi alırsa kendisi için iyi olur.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir