Rabbim beni koru!
Dudaklarımdan asılıyor,
Uzun vadeli dualar.
Korkuyorum yol ayrımlarından,
Dönüştüğüm kişi ve telaşlı ellerimden.
Yüzüme düşen sensizliğin gölgesinden.
Rabbim,
Modern bir kulunum ben.
Ben işte, seni çarşılarda arayan.
İçimde sonsuz bir ağlayış,
Her duyduğunu şerre yorup,
Yüreğinde örümcek ağı büyüten.
Beni diyorum, bırakma,
Seküler bir rüzgâr esiyor saçlarımda.
Aklım mı yoksa kalbim mi düşünüyor,
Karıştırıyorum sorulunca.
Zihnimde açtığın pencerelerden,
Düşmemek için,
Tut ellerimden.
Bıktım kelimeleri dizmekten,
Dilimin suskunluğunda ölen harflerden.
Rabbim,
Dayanmadan son nefes boğazıma,
Cevabı lütfet:
İnsan, kaçabilir mi kendinden?
Kapat, içimdeki açık kapıları
Say ki öldüm, sen ver telkinimi
Sakın temizleme cehenneminle beni
Yine aynı soru:
İnsan, nasıl terk eder kendini?
Bir rüya, bir ses,
Ne bileyim belki bir melek!
Rabbim sen bilirsin,
Yüce cemalini bir kez.
Sulhi Ceylan
1 Yorum