adliyede çalışsam da Allah’ım
biteviye adalet arıyorum ben de
yasalar yasaklarla baba oğul gibi
yargılar yanılgılarla el ele
senin Ömer’inden bir iz bırakmamışlar
kirlenmiş adalet Themis putunun gölgesinde
çömdüğüm alıç gölgesini, çimdiğim ırmağı özlüyorum
anlatılamaz olanı çağıldamak istiyorum rüzgârın eşliğinde
ama işte bir yığın evrak masamda
bir yığın gerekçe: işleyecek yasal faiziyle birlikte
Türk milleti adına ağlıyorum
biliyorsun
ağlamak benim ilk lisanım
sana ilk lisanımla sesleniyorum Allah’ım
bir çift ürkek gamzeyle baksam da
bütün gözlerim, gözeneklerimle seni arıyorum
ne yapsalar dindiremedikleri bir coşku var bende
ışkın verir gibi her şeye rağmen terütaze
ölsem de ölmeyecek bir umutla
adl ile seni, rahm ile seni, vecd ile seni anıyorum
sana doğru goncalanıyorum içimin Türkiye’sinden
tut ki salkım gıdık bir çocuğum hâlâ
bir başka kalbin yerlisi değilim
senden gayrı neyim varsa hepsi mübalağa.
Feyyaz Kandemir
(Mahalle Mektebi, 59)
