El-aman!Ben ki,
Annemden hiç masal dinlemedim
Sevdiysem, sensin diye sevdim.
Hiç şirk koşmadım, put edinmedim
Leyla’yı Leyla olarak görmedim.
Dehlizlerimden sürekli sana çıktım.
Zamanın eğesinden geçtim.
Bir karanlığa düğümlendim de,
Yine de senden geçmedim.
Erit artık buz kesen sözcüklerimi.
Bana doğmayı öğret, bana ölmeyi.
Elimden tut, uyandır saatlerimi
Hayal kırıklığımdan sahile çıkart.
Beni tut, kim olmadığımı hatırlat.
Beni sars, kendimden öteye at.
Beni kuşat, varlığınla sarhoş et.
Dilimi adınla ıslat, ruhumu yeşert.
Sulhi Ceylan
(Yedi İklim Dergisi, 388. sayı)
