Gönlüne, o eşsiz beldene hep cefayı beklersin,
İsyanın aşka mı ki mecnuna sahrayı beklersin?
Aldın ya ihtilal ile payitahtımı da benden
Sen aşka hükümdar iken birde sılayı beklersin.
Ey! bütün özümü, gönlüm ve gökyüzümü kaplayan
Aşk orucuma hilali nazende ayı beklersin.
Kaç mevsim kaç bahara yağıp gözlerimi yakana
Ah! o tuzlu yağmura yeniden duayı beklersin.
Sen ki Ey! canıma kastedip yurduma canan olan
Yakıp yıkan aşkına hep közü, devayı beklersin.
Duydun yağmur da ahımı, o sûr sanılan sedayı
Biçare bu aşka ne vuslat ne vedayı beklersin.
Yetmez mi ki mecnun edip yokluğunla avuttuğun?
Hep yanındayken sultanım, gelmekte neyi beklersin.
Kasım Aktaş
