sığmıyor hiçbir boşluğa göğsüm
kedilerden, kavgadan, siren sesinden
bir ülke kadar uzak bakıştan ürperiyorum
tüten ocağa ekmek getiremediğim bazı günler
eriniyorum Rabbim.
bir yangın beklediğim belki
eritse en kirli yerimden
dökülse sokağa bir gece geri dönmemek üzere.
sonra kendimi en tepede buluyorum
daha da çıksam diyorum karadelikler ülkesine
bir adım bile atamadan bilmediğim yerlere düşüp
iki göz bir odalı evde uyanıyorum.
üç beş fırça darbesiyle yüzümü okşuyorum
çizgilerimden taşan yılları
penceremden süzülen toz zerrecikleriyle
en uzağa taşımak istiyorum
güneş gözüme geliyor Rabbim bakamıyorum.
biliyorum Rabbim hep istiyorum
bir nota olup şarkıyla geçinemediğim günler
sol anahtarı bile olsam oyun dışı kalmaktan korkuyorum.
ismini bilmediğim kuşları seviyorum ama
kalbimin etrafında sonsuz kez dönüyor
sanki kapanmayan yaralarıma kelime taşıyorlar ülkelerinden.
hissediyorum Rabbim ama kendime bir türlü gelemiyorum.
Enes Bayoğlu
