havada uçuşan kar taneleri
o kara
kalbime yağsa
atsa kalbim yeniden
sürüklenirken yerde kollarım
bu çürüyen ceset
henüz ölmemiş deseler
insan kaybettiğine üzülür
sen artık üzülme
kendine ulaşan bir yara bul
şu cerahatin altından
söyle, kanat onu ki
temizlensin suskunluklar
insan aldanır, bırakma sözünü yerde
unutur gibi dalma, topla kendini
her sustuğunda bir kelle kopsun
konuştuğunda sessizlik
kınında uçsuz bucaksız
bekleyenler var
mezar taşları gibi
katmak için kendine
reklam değil
bahşiş değil
gülümse
göğsünden bir güvercin salar gibi
Bülent Ata
