Sesimdeki gölgelere sarılan karanlığın tonuyla
Bahar şafağının kızıl gözlerinde denizleri aşıyorum her sabah
Yüzüm körpe ormanların ırağına asılı
Yansımaların büyüsüne çevrili kucağım
Kesik bir şarkı mırıldanıyor su yataklarına eğilen dallar
Toprağın çatlağına eğilip
Beyaz bir örtünün üzerine kalbimi bırakıyorum
Çiçekli bir tabut geçiyor önümden
Yığılmış kanatlarıyla bir ordu güvercin hüznünü taşıyor kubbeler
Yüzümdeki mağrur karanlık çürüyüp gitmekten yana
Bir zakkum gövdesinde huzurun sürur ettiği bulantıyla
İlk cezir yağmuru dev uykulardan uyandı
Çığlıklarla koşan zaman da
Çukurlaştıkça yeryüzünün boşlukları
Ilgımın arka bahçelerine sığınıyorum
Zeynep Seyyah Ak