Leyl IV
Kabuk küller ve tanrılar leylGöğsümde patlar o ilk hüzzam nakaratAşınmış ses kambur zuhurat ve gözlerimin pasıKeder kıyam alnımın hizası ve
Nasıl da kavidir kendini ortadan kaldırmak Kör bir gözle iğneden ipliği geçirmek Kilitleri sırra saklamak Bil ki soğur gözyaşı her
Bakma kurutur cümleler sesimi Çürümüşlüğün ellerini tuttuğumdan Kış gömleğindeki leke Bizi hangi teselliye râm kılacak Bu yağma serenadı göç iniltisi
Eksiğiz, kuralları ihlal edemeyecek kadar cesaretsiz Bırakıp çekilmek için yeterince nedenimiz birikmiş olsa bile Direniyoruz duyumsadıklarımız kulaklarımızı tırmalıyor Yağmurun eştiği
Sesimdeki gölgelere sarılan karanlığın tonuyla Bahar şafağının kızıl gözlerinde denizleri aşıyorum her sabah Yüzüm körpe ormanların ırağına asılı Yansımaların büyüsüne