Gölgeler Sığınağı

ellerine gül tutuşturulmuş yağmurlar
yüzünün kıyısında dolanırken
bir ağaç dalı döner kıblene
ve sen her bakışınla göğü maviye boyarsın

ben her akşam
ayağına takılırım gölgemin
vebalı geceyi büyüten aynalarda

insan taşkını topraklarda
sığınağı hazırlarım gölgelerin
karanlık istila ederken güneşi yarasa kanatlarında

bir sürüngen zehrine bulanır dağ
ve gök intihar eder eşiğinde güvercin kanatlarının
ay ışığını pay eden yüzün
simsiyah bir kayaya çevirir de sinayı
inkâr eden kavimler birikir gönlüme

göğün dumanlı süvarileri korur sinayı
akıtır da kanını toprağa
güç bulur her kuş çığlığıyla

ve güneşi bekleyen karanlıkta
sesini kaybetti kuşlar
bileklerinde musa gücü zamanın

İbrahim Hakkı Öztürk