Dünyanın Ağrısı

Dişlerini ırmaklarda soğutmuş
Karışık kışlara yürüyen
Mevsimler döndüren ellerinde
Işıkta bahar kuytuda güz
Gökte geniş bir göğüs ile
İkilemlerin ince kesiklerini
Derisine işleyen
Kendi kesiklerini kendisi diken
Bütün yaraların yaması olmaya razı
Benden ölüm geçti
Ki geçerdi her zaman

Suyu sesten havayı kuş kanatlarından ayıran
Bir perspektif içine gömerek dünyanın ağrısını
Bunun üstüne bunun üstünde bir dille
Dinlemiyorum artık masallarınızı
Upuzun bir ses bırakıyorum alın
Ve aklınızda taşıyın
Bir taşa çarpana denk
En büyük yanılgınızı

Elif Sofya

DİĞER YAZILAR

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir