kahveden kanatlar çizip
unutuyorum umudu
şu balat’tan
gör bir kere
uçuşumu
beynim galaksi benim
kör kütük
sek görüşler
ve sönük kalan bir nefes
soruyorum
kaldırabilir miyim
para kokuyor buralar
insanlar
mutluluk arıyor
yeryüzünün palyaço tiplerinden
hangimiz deli
sustasız hayatlar yaşarken şimdi
emin ol
sen hayrat vermeli günler görürken
kara metropol kentlerinde
kıl çadırlar yanıyor
yanaklarımda
gün sayıyorum
kafamın her yanında
tükeniyor rakamlar
şaşı kalmaya razıyım
saatler arasında tutarken kalbimi
harcanacak ayarlarım
gidiyorum vurkaçlarla
bıraktım sanma
bir plak eden görmeleri
dönerek ödeyeceğim
en bittiği günde huzurum
belki de zamanım
Bilal Bahadır Kuzucuk
2 Yorum