Çiçek Ağacı

ben hep dişi olduğuna inandım evrenin
dünyanın yalnız canı istediği zaman döndüğüne
dipten yükselen mercan kaleleri
ve ağzı yaşam kokan hayvan fosilleriyle
bu gökyüzü bana isimsiz kuşlar bağışladı

dut yaprağına dönüşen bir ipek böceğiydin sen
kozanı kendi sıkıntılarından ördün
saçlarınla beraber döküldü yıldızlar
koynunda ay kırıntıları, incir kabukları
ayak seslerinde duydum içinde yürüyen ormanı
kendime kazalar, kazılar yaptım yokluğundan

şimdi ne zaman seni düşünsem
kandahar’a gitmiş gibi oluyorum
bir pazar kuruluyor kalbimin orta yerine
ve bütün boşluğu dolduruyor çingene sesleri

her şey geçer de
geçmez hayatın ameliyat izleri

artık küçücük bir rüya var seninle aramızda
ağlamaktan insan kalmadı içimde
çıkma sevdiğim çıkma

çiçek ağacına

Gökhan Arslan

DİĞER YAZILAR

1 Yorum

  • matilda , 04/06/2013

    vurucu şiir, koğucu şiir.

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir