Dinlerim, denerim, iki parmak iki elden
dil altına sıkışacak ve sonra dil yarım rulo
üfle haydi, sal ıslığı, sal dağlara.
Herkes yapar, herkes gider, herkes döner
çalar bilinen çığlıkla geldim diyen o ıslığı
oturur yağmuru bekler.
Ben hiç öğrenemedim ıslık çalmayı
suların akışı gibi adımlarım, giderim,
dönsem kimseler duymaz.
Beklerim o çardakta, suyum o testide soğur
şimşekler deler gökyüzünü, dikemem,
bilmez kimse nasıl ağladığımı.
Oturur günlüğüme bu yalnızlığımı yazarım
yazdıkça yabancılaşır bana yaşadıklarım
benden başka birisi okur bunu.
Kimse kim okur yazarlığım
Ünsal Çankaya
1 Yorum