Gülücük

Ilık bir karanlıktı gece.
Kıyının şu yükseltisinde
genç adam ve genç kız
birlikte
ve kendi yalnızlıklarıyla birlikte
el ele bile tutuşmadan
yan yana oturuyorlardı.

Ayaklarının biraz uzağında
deniz
küçük çırpınışlarla kıyıya…
kayalara…
hiç örselemeyen bir sesle
vuruyordu.

Konuşulmuyordu.

Kayalıkta
küçük ve sessiz şimşekler
renk renk ışıldıyor.. ışıldıyor
hemen de sönüyordu.

Parıltının renklerinde bir umut, -sanki
biraz korkulan- bir sevinç vardı,
denize bakmayı daha da güzel kılıyordu.

Sonra kalkıldı, biraz yüründü.
“Yarın yine seninle…” dedi genç adam, durdu.
Genç kız da durdu.
“Böyle yakamoz avına çıkalım mı?…”
Kızın yüzünde küçücük bir gülücük oldu.

Necati Tosuner

(Kaynak: Yakamoz Avına Çıkmak, Necati Tosuner, Türkiye İş Bankası Yayınları, sayfa:10-11)

DİĞER YAZILAR

1 Yorum

  • derûne , 01/07/2020

    “Nice yaşamalar ki kalmıştır yarım buruk”

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir