Çerçevedeki Hayat

 

Gece yarısı uyanıp, çerçevede duran resme uzun uzun baktı. Sonra resmi çerçeveden çıkarıp, pencerenin kenarında bir müddet durdu. Bir süre camdan dışarıya baktı ve cebinden çakmağı çıkarıp resmi yakmaya başladı. Ateş, parmaklarının ucuna dayandığında “Nefesi başkasının yüzüne çarpan bir kadının, yüzü değil acısı gerek bana” dedi.  Sadece parmak uçları yanmıyordu.

 

DİĞER YAZILAR

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir