Dedem koynunda yattıkça benimsin ey güzel toprak,
Neler yapmış bu millet, en yakın târihe bir sor, bak.
Yerim sensin, göğüm sensin, cihânım, cennetim hep sen,
Nasıl bir zinde millet çıktı gördüm hasta sinenden.
Evet mecrûh idin, mecrûh iken de vardı imânın,
Ümidin, kuvvetin, azmin, kanın, aşk-ı hurûşânın.
Eğer necm ü hilâl olsaydı âfil, muzmahil, Türksüz,
Kalırdı bizce yıldızlar kamerler kimsesiz öksüz.
Yaşattın, çok yaşa, târihimi ikbâl ü izzetle,
Koşar âti, koşar mâzi seni tebcile minnetle.
Yerim sensin, göğüm sensin; cihânım, cennetim hep sen,
Nasıl bir şanlı millet çıktı gördüm canlı sinenden.
Süleyman Nazif
(1926)
1 Yorum