ıslak döşemelerinde kupkuru cildinizle
hemşerim siz bu memleketin
yabancısı değilken
gözleriniz delişmen
gururunuz belli belirsiz
çok boğazımıza bir dizi düğüm sicimi gibi bu
güğüm suda çevrelenmiş
hare kibri
ısırgan dokunulmuş kalbimiz
dudaklarımızda
beni el izlerimden tanıyorlar
beni kan örneklerimden
hiç görmedikleri saç tellerimden
beni doku örneklerimden tanıyorlar
bir çıkmazı gördüklerinde
geçtiklerinde bir handan
vapurun iskeleye yanaştığı
trenin istasyondan ayrıldığı yerde
beni terkederken hatırlıyor
Hatice Çay
(Yedi İklim Dergisi, 328. Sayı)
5 Yorum