Teatral bir poz verme uğraşıydı
Yaşam denen tutku
Bölünerek çoğalan arzular
Korku ve ümit boyunduruğunda durulurdu
Tutkular ki hercaidir
Yuvasızlık hissi
Ömür boyu biriken duygular
Ve cüzzamlıya yol vermek için
İkiye ayrılan yollardı
Allah’ı kendince sevmek
Doğrudur
Ruhsal çöküntüdür savaş sonrası
Doğrudur
Aklı tutkuya dönüştürme isteğidir
Ve yine doğrudur
İnsan iki cephede savaşır
(Aşkar Dergisi, 23. Sayı)
