Spinoza Aforozu

Teatral bir poz verme uğraşıydı
Yaşam denen tutku
Bölünerek çoğalan arzular
Korku ve ümit boyunduruğunda durulurdu

Tutkular ki hercaidir
Yuvasızlık hissi
Ömür boyu biriken duygular
Ve cüzzamlıya yol vermek için
İkiye ayrılan yollardı
Allah’ı kendince sevmek

Doğrudur
Ruhsal çöküntüdür savaş sonrası
Doğrudur
Aklı tutkuya dönüştürme isteğidir
Ve yine doğrudur
İnsan iki cephede savaşır

(Aşkar Dergisi, 23. Sayı)

DİĞER YAZILAR

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir