uzun ayrılıklardan geliyorum,
bir nehir gibi simsiyah ve upuzun
elimde balta, gövdemde neşter ve kar yaraları
yardığım gül bahçelerini ve yaraladığım begonyaları
sarıp tenime, tinimle öldürdüğüm kalpsizliğime
merhem olacak sözleri bulamıyorum.
zaman, bir kor topu gibi büyütürken ellerimdeki
buz tutan ateşi, yaza sala, aşka veba
bir karanlıktan kendimi zor kopartıyorum
zorluktan öte bir im, sevilene veda!
sussun, bütün güller birgünlüğüne sussun
hüznün şarkıları çalsın tek, alınmam
bir şaki övgüsü yerine, bir eşkıya kurşunu
temizlesin beni karanfil kokan alnımdan
bütün mevsimler gibi soluksuz, bütün aşksızlar
gibi yolsuz; yolları uçurumlara salsam!
sonra oturup bu şiirin ölüsü başında
asırlar boyu ağlasam… ağlasam… ağlasam?
Yılmaz Arslan
