sen sokağımdan geçerken
çocukluğuma doğru büyür
bir bebek gibi ölmek isterdim
sessizlik kan gibi dolaşırdı sözcüklerimde
saçlarımı saçlarına eklerdim
kurşundan bir yağmurdu ıslandığım
ellerin kahır ülkesinin haritası
usulca geçerdin koyumu
usulca hayat içime inerdi
birden gökkuşağım olurdun
açık bir yaraya dokunurcasına
dokunurdum sana
sırılsıklam arzular
yıkık asma bir köprüydük
elleri uçuruma savrulan
sen fotoğraftan çıkınca
elimde çıkmaz sokak
ihbar ettim kendimi
Sulhi Ceylan
1 Yorum