Varlığımın kıblesi yüzündür. Bunu iyice biliyorum.
Yaşamak kaygan bir zeminde yürümektir, bunu da.
Sabıkalıyım karanlığa balta sallamaktan, yurdum yok.
Gözlerimde bıkkın bir uyanıklık, kaygılı bir bağlanma.
Putperestler meclisidir çarşı, ben seni arıyorum.
Bir Besmele çekiyorum, uzuyor ellerim, tutuyorsun.
Dilimdesin sürekli, işte burada, yepyeni
Dudaklarımda şifa buluyor harfler, tekrarladıkça ismini.
Buraya bir belirsizlik bırakıyorum: Umut.
Saçlarının kıyısında yeni bir uykudan uyanmak.
Meçhulün eşiğindeyim, saat bir bıçak
Bölüyor zamanı küçük küçük, tik tak…
Sulhi Ceylan
(Yedi İklim Dergisi, 364. sayı)
2 Yorum