Küskünlük Şiiri

Alnımda,
Nerede duracağını bilmeyen,
Tedirgin çizgiler çoğaldı.
Artık üzerini çizmiyorum,
Hiçbir kelimenin.
Kalmadı bir kayısıyı,
İkiye bölmenin tadı.

Pusuda beklemiyor duygularım.
Kuşkularım tedirgin mi, değil!
Yürüdükçe neden mesafe uzuyor,
Sormuyorum, yaklaştıkça uzaklaşıyor.

Bir zamanlar, diye bir giriş,
Yok yok, oturduğum kayalar,
Kuma dönüşmüyor bilinsin.
Toprağın nemi ve deniz minaresi.

Bir evsiz değilim hem,
Sırtında yurdunu taşıyan,
Yorgunum omuzlarıma düşen hayattan,
Dörtyol ağzı ve ayrılık durağı.

Her geçen gün ağırlaşıyor ellerim.
Fotoğraflarda soluk çıkıyorum, neden!
Tamam her insan kendine bir olta.
Kuşlar terk etti saçlarımı ve diken.

Küskünüm, annem dâhil,
Ve hepinizi
Öldürmek istiyorum!
Kibir miydi neydi,
O en sevilen duygu?
Günahkârım, günahkârsın, günahkâr…

Sulhi Ceylan

 

 

 

DİĞER YAZILAR

4 Yorum

  • dolunay , 22/02/2024

    hayat tadı bayat

  • Hilal G. , 14/03/2023

    Çok ama çok güzel bir şiir. Her yazılanı iliklerime kadar hissediyorum. Şiir ilk okuduğumda içime öyle işlemiş ki az evvel bende şiirin
    “Kalmadı bir kayısıyı,
    İkiye bölmenin tadı.” dizesinden mülhem “kalmadı mavinin yeşilden bir farkı” dedim.

  • Ah kılıcı , 07/03/2023

    Ahh beeee…

  • Aynı kapak farklı kitap , 07/03/2023

    “Günahlarım, “bunu kimseler bilmezken
    ” günahkarsın ,”kendi günahlarımı görmeyip parmağımla gösterirken
    “günahkar…’hemde her sey aşikâr
    Kaleminize sağlık

Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir