Hangi kıyıya sürüklenecekmiş önemli değil
Lodosla dansa tutuşmuş yaprak
Buruşturulmuş bir sevgiden geçiyor yolumuz
Ne çok yüz biriktirmişiz zamanla
Kâğıt mendil gibi buruş buruş hatıralar
Geçen mevsim yaz mı, kış mı fark edilmiyor
En çok da değişen yüzümüze alışkanlığımız
Her insan bir koleksiyoncu aslında
Ama farkında değil
Bir barikat kur, aşk biriktir yüz yerine…
Sıyrıl öfkenden, at o’nu hurdalığa
En çok senin canın yanar, biri
Eksilirse çerçevelettiklerinden
Örselediği kuşları kafesliyor sakacı
Engin denizleri var dostlukların, dalınacak
Balıklar oynaşır iç denizlerinde
Hiçbir izm kafeslememeli insanı
Sonuna kadar gösterilmeli sardunya direnci
Kafeslenmemeli
Yağmurla yıkanmış yaprak yalınlığıyla
Tüm çiçekler yakışır kadına
Takınca sevgiyi saçının teline
Metin Soydeveli
