Tamam yaşım kırk olsun
Durup durup toprak, bedenime yürüsün
Hikâyem düştüğüm gün yazılsın
Bütün kayıplarım gözümde saklansın
Nasibimi alayım hayat denen zımparadan
Soyuldukça soyulsun tenim
Hayat geriye doğru bakmaktan ibaret olsun
Kanatlarını çırparken bir kelebek ölümle öpüşsün
Saklanacak cümlem kalmasın, kelimelerim döllenmesin
Kurşunî günlerde kendime ünlem düşeyim
Toprağa hasret bir fidanın yanında geceleyeyim
Her sabah bir akrep uyandırsın beni
Kırışsın kalsın kalbim, gövdeme sığınsın
Sonradan pişman olacağım bir cümleyle kendimi vurayım
Sulhi Ceylan
(Yedi İklim Dergisi, 345. sayı)
3 Yorum