hayattaki görevlerimi sordun
çiviyi söktüm
oku çıkardım
dar sokaklara
geniş motifli kaldırım
boşluğu sordun
tenini çıkardım tenimden
insan kendine oyuk
insan kabuğu soyuk
üşüyen elma dedim
zamanlı zamansız
ökçesi vurdu kalbimin
damardaki yırtıklarımı
teyelledi kan
yazarının ölmesini
engelleyemediği
kahraman
yeryüzü şiir koktu sonra
koydun da alnını şakağıma
orhan veli kanık sardı
garip çocukluğumu beni
Mustafa Ergin Kılıç