canı sıkkın bir ilkokul çocuğuyum
aklımı çıkardım poligondan
isabet tahtasına nefret doluyum
yeni kesilmiş dudaklarım biberondan
ben babamın oğluyum
isabet şansına göre bir hayat yaşayan.
dönersem köşeden vurun şakaklarımdan
kanlar dökülsün yanaklarıma
kadehler sönsün, sussun gece
kadınlar ağlasın arkamdan
sarışın kadınlar
bronz kadınlar
saçlı kadınlar
ıslak saatler, üşüyen akrep
ve yalnızlığımın süsleri
inancımın son demleri
dökülmesin.
sökülmesin medeniyetin dişleri
bir de saçsız erkekler.
bir de sen,
düşme düşlerimden
solmasın gözlerinin maviliği
dolmasın gamzelerin
olmasın sabah yıldızlara küseyim
sen gel, ben seni seyredeyim.
bıraksın gece inadı
dinsin karanlığı
güneş doğmasın ama
bıktım bu yıldızlardan.
bıktım bu kalabalıktan.
Mücahit Furkan Güven
